Rusland,... het land van mooie meisjes en ongelofelijke gastvrijheid.
Zaterdag voormiddag, we zijn onmiddellijk naar de nissan garage gereden in mariopol met een kaartje een aanduiding die we de avond voordien gekregen hadden van vriendelijke Oekraïner. We stonden al voor de deur te wachten tot de garage open ging. De mensen daar spraken geen Engels maar ze hadden omdiddelijk een mooi meisje opgetrommeld die kon vertalen.
Ze hebben alles gedaan om ons te helpen maar de schokdempers voor onze patrol ware niet te vinden in Oekraine. Ze hebben ons aangeraden om verder te rijden naar Rusland, Rostov waar een depot zou zijn. Maandag kunnen we er terecht.
We besluiten vandaag toch nog de grens over te steken en zo vlug mogelijk naar daar te rijden. De grens overgang ging helaas net zo traag als bij het binnen komen van Oekraine, deze keer geen 6 uur wachten in de gietende regen maar wel in de snikhete zon onze thermometer gaf 40 graden aan. We hebben aan de grens een verzekering gekocht voor Rusland omdat onze groene kaart niet geldig is, we betaalden hiervoor 55 euro voor 3 maand. Heel veel controles maar niemand heeft hier naar gevraagd.
Tegen dat we in Rostov waren was het alweer avond en zaten we scheel van de honger. Een Oekraines meisje aan de grens heeft ons een goede tip gegeven; in Mc Donalds heb je gratis internet. Daar hadden we nog niet aan gedacht, naar Mc Donalds gaan we normaal niet maar nu gaat een hamburger er gemakkelijk in.
We gaan nog een pintje drinken in een hip ( ja toevallig want je kon het niet zien aan de buitenkant) cinema café.
Nog nooit hebben we zoveel mooie vrouwen bij elkaar gezien, schoone lange benen met super korte rokjes, hele hoge hakken en een diep decollté.
We overnachten bij gebrek aan beter op de bewaakte parking van een groot hotel. De verleiding was groot om voor het hotel te kiezen maar 80 euro dat hebben we er niet voor over en we slapen nog redelijk goed in ons jeepke in het centrum van Rostov.
Volgende morgen nemen we onze tijd voor koffie, internet en WC in het hotel ( waar we op de parking sliepen) en gaan dan eens op zoek naar de ‘depot’ van veren. Dit blijkt vlak bij te zijn en we gaan er te voet naar toe, dan weten we het toch al zijn voor maandag morgen.
Net toen we aankwamen parkeert er een 4x4 voor onze neus, het meisje ( Macha) die uitstapt blijkt degene te zijn die we moeten hebben, zij kwam toevallig iets halen op kantoor. De ‘depot’ blijkt een 4x4 shop te zijn en jo slaagt een diepe zucht van opluchting.
Onmiddellijk heeft ze alles in het werk gesteld en naar iedereen en overal gebeld om ons te helpen. Maar de schokdempers die we moeten hebben zijn niet in Rostov te vinden. We vinden er wel een hi -lift die Jo toch al langer wou hebben. We mogen overnachten in het 4x4 club huis met bijhorende garage ( of omgekeerd).
Jo kan de Hi-lift monteren op ons dak en de bouten vinden we hier niet in den brico maar wel op de markt maar het is hier echt verschrikkelijk warm ( 40° in de schaduw).
’s Avonds geeft Macha ons een rondleiding door Rostov.
Het is maandag en Macha gaat op zoek naar onze schokdempers, we moeten kiezen; ofwel vertrekken we straks nog met standaard schokdempers ofwel wachten we nog een dag en besteld ze deze in Moskou en zorgt ze voor transport zodat deze er morgen zijn. Jo verkiest te wachten omdat de gewone dempers niet zwaar genoeg zijn voor onze zwaar geladen patrol op Kazakse en Mongoolse pistes. Macha belt alle vrienden kennissen en kenissen van kenissen op om iemand te vinden die deze onmiddellijk kan ophalen en op de bus zetten richting Rostov.
We dachten nog even snel onze migration paper in orde te brengen, omdat we niet in een hotel slapen moeten we dit doen samen met de gastvrouw. Het heeft ons ongeveer 3 uur gekost en we kunnen enkel zeggen dat het een nachtje hotel zeker waard is. Russische bureaucratie is niet te begrijpen, gelukkig kon Macha er wel nog mee lachen. We hebben ook al gehoord van reizigers dat dit eigenlijk helemaal niet nodig is, dat zullen we zien aan de grens.
Normaal is het iedere donderdag 4x4 clubavond maar deze keer is het een uitzondering en alle vrienden van de club komen onze jeep bewonderen.
Ze brengen eten en drinken mee, maar atypisch Russisch; geen alcohol. ( dit is enkel voor 4x4 uitstapjes in de bergen). We kijken mee naar de laatste foto’s en filmpjes van de uitstappen. De gastvrijheid en het onthaal valt niet te beschrijven.
Onze schokdempers komen toe rond 1u30 maar Macha vindt dat we eerst nog moeten eten, we eten mee met het Russisch eten van de kokkin van de firma, heerlijk en vol vitamientjes die we kunnen gebruiken.
Jo monteert de schokdempers, die zijn voor een ander model patrol en ietsje te lang maar het beste wat we konden vinden. Rond 5à 6 u nemen we toch afscheid van Macha en Jevgeni en rijden we toch nog een eindje verder zodat de trip naar Kazakhstan morgen wat korter is.
We worden 250 km verder opgewacht door Sergay van de 4X4 club in Salsk. We mogen slapen op het terrein van zijn firma waar we eerst een rondleiding krijgen en ook hier mogen we naar fotootjes en filmpjes kijken van de 4x4 uitstapjes.
Jo zijn verjaardag!! Happy birthday Jo!
Wanneer we uit de jeep kruipen, krijgen we op het kantoor van Sergay een tasje koffie aangeboden en duiken er plots mensen op met een camera en spraak recorder. We geven een uitgebreide rondleiding in de jeep en een bijhorend interview voor de lokale tv we vinden het heel tof en grappig dat we op de Russische tv komen.
Tegen dat alles rond is en nog een potje koffie verder, kan ik echt niet meer om de WC heen die ik al een hele morgen tracht te vermijden. Daarna tonen Sergay, Volga en translater Sveta ons nog 2 monumenten en ze nemen ons mee naar de supermarkt waar ze onze inkopen betalen, we konden er niet omheen.
Jo en Sveta
Jo en 2 Russen, Sergay en Volga
We rijden nog 800 km verder en rond 21u worden we weer eens opgewacht door Dennis en Alex van de 4x4 club Astrakan.
Weer spannend, we volgen de mannen op een klein zandweggetje tussen de kleine huisjes, we mogen slapen bij een vakantie huisje aan de kant van de Volga rivier.
We drinken een glas Russische wijn op Jo zijn verjaardag die we gekregen hadden van Sergay.
Zwemmen in de volga
en afspoelen met bronwater
Astrakan
Tankbrug richting Kazakhstan.
